“… Калі чалавек не моліцца памяці бацькоў і дзядоў, калі не ахоўвае святыні свайго народа, дык на ягонай дарозе ружы не зацвітуць аніколі… Няма большай святыні ніж помнікі, што стаяць на магілах продкаў”.
"Пісьмо ў рай"
Алесь Савіцкі - беларускі пісьменнік, грамадскі дзеяч. Ганаровы грамадзянін г. Полацка (1987). Член Саюза пісьменнікаў СССР і СП БССР з 1961 года.
Нарадзіўся 8 студзеня 1924 года ў Полацку ў сям'і кадравага афіцэра Чырвонай Арміі. З 1942 года — партызан атрада «Смерць фашызму», з 1943 года — камандзір падрыўной групы атрада «Бальшавік» брыгады імя Варашылава на Віцебшчыне. У 1944—1945 гадах — у Савецкай Арміі, удзельнічаў у вызваленні Літвы, Польшчы, у баях за ўзяцце Берліна. Быў тройчы паранены. Пасля дэмабілізацыі (1945) працаваў у рэдакцыі полацкай газеты «Бальшавіцкі сцяг» (пазней «Сцяг камунізму»). У 1958 годзе скончыў Літаратурны інстытут у Маскве, у 1961 годзе — аспірантуру пры дадзеным інстытуце. У 1961—1962 гадах — загадчык рэдакцыі выдавецтва «Ураджай», у 1962—1969 гадах — вучоны сакратар Літаратурнага музея Якуба Коласа. У 1969—1973 гадах загадваў сектарам мастацкай літаратуры аддзела культуры ЦК КПБ.
Мастацкія аповесці
-
«Кедры глядзяць на мору» (1960)
-
«Пасвілі паводкі» (1962)
-
«Самы высокі паверх» (1969)
-
«І Нічога ўзамен» (1973)
-
«Скажы мне праўду» (1978)
-
«Узаранае поле» (1978)
-
«Белая знічка» (1984)
Дакументальная аповесць
-
«Наступ пракладае Першы» (1971)
Раманы
-
«Жанчыны» (1963)
-
«Палын - зелле горкае» (1967)
-
«Верай і праўдай» (1976)
-
«Толькі Аднойчы» (1979)
-
"Зямля не раскажа» (1980)
-
«Літасці не чакай» (1982)
-
«Памерці заўсёды паспееш" (1983)
-
«Верасы» (1987)
-
«Пісьмо ў рай» (2011)
-
дакументальны раман «Обаль» (1989)
-
зборнік апавяданняў «Белы гарлачык» (1965)
-
зборнік апавяданняў для дзяцей «Шкляная нітка» (1970),
-
трылогія «Дзівосы Лысай гары» (аповесці-казкі «Радасці і нягоды залацістага карасіка Бубліка», «Прыгоды Муркі" і "Яўгенка, Лінда і Рык»).
-
У 1982 годзе выйшаў збор выбраных твораў у двух тамах.
